OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej.
W roli Marianny Michalina Łabacz, absolwentka Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (2018).
Premiera 4 listopada 2023.
Małgorzata Bogajewska po raz drugi reżyseruje na deskach Teatru Narodowego. Tym razem sięga po dramat Ödöna von Horvátha z 1931 roku.
Ödön von Horváth w dramacie z 1931 roku demaskuje mechanizmy rządzące cywilizacją, szuka korzeni zła. Portretuje społeczeństwo, w którym rodzi się faszyzm. Przełom lat 20 i 30. XX wieku – świat na krawędzi, w kryzysie ekonomicznym, społecznym, kryzysie wartości. Niespostrzeżenie osuwa się w chaos, choć pozornie wszystko pozostaje na swoim miejscu. Zza fasady powszedniości, która coraz bardziej potwornieje, wyłaniają się: brutalność języka i międzyludzkich relacji, strach i frustracje, okrucieństwo i nienawiść. Zło wsącza się powoli, tak powoli, że pierwsze hajlowanie przechodzi niemal niezauważenie. Z wygody, chęci podtrzymania dobrego samopoczucia i samozadowolenia rozpoczyna się ucieczka od wolności i odpowiedzialności. Skarlała rzeczywistość najbardziej rani kobiety; Mariannie, głównej bohaterce, po kolei zabierane jest wszystko. Po tym, co ją spotkało, należy krzyczeć: „J’accuse… !” Czy ten świat stać na sprzeciw? Czy jest jeszcze w stanie pomyśleć?
Tekst von Horvátha, oparty na konstrukcji dramy ludowej (Volksstück) i jednocześnie tę konstrukcję obnażający, to obraz mechanizmów władzy, które odciskają się w społeczeństwie. Bezlitosny krytyk rzeczywistości wołał w ten sposób o zastanowienie się, o refleksję. Opowieści Lasku Wiedeńskiego opatrzył mottem: „Nic tak nie daje poczucia nieskończoności, jak głupota”.
„Trudno oprzeć się wrażeniu, że teksty te [Ödöna von Horvátha] są niepokojąco aktualne – pisze Monika Wąsik-Linder w tekście Opowieści z bestiarium zamieszczonym w programie przedstawienia – zdają się dość dobrze oddawać eskalację napięcia w Europie zmagającej się z kryzysem ekonomicznym, nasilającymi się ekstremizmami czy wojną w Ukrainie. Być może dziś pytanie o to, «czy człowiek jest produktem swojego otoczenia, czy ludzie są ukształtowani materialistycznie czy idealistycznie», staje się aktualniejsze niż jeszcze dekadę temu. Należy zatem rozważyć, czy paradoksalnie Horváth nie jest też pisarzem naszych czasów”.
.
reżyseria: Małgorzata Bogajewska
scenografia i kostiumy: Anna Maria Karczmarska
muzyka: Bartłomiej Woźniak
choreografia: Maćko Prusak
reżyseria światła: Dariusz Pawelec
scenografia i kostiumy: Anna Maria Karczmarska
muzyka: Bartłomiej Woźniak
choreografia: Maćko Prusak
reżyseria światła: Dariusz Pawelec
.
OBSADA:
Michalina Łabacz
Marianna
Marianna
Paweł Brzeszcz
Alfred
Alfred
Anna Ułas
Matka, Helena
Matka, Helena
Anna Chodakowska
Babcia
Babcia
Mateusz Kmiecik
Ferdynand, Konferansjer
Ferdynand, Konferansjer
Mateusz Rusin
Oskar
Oskar
Beata Ścibakówna
Valerie
Valerie
Zuzanna Saporznikow
Emma
Emma
Adam Szczyszczaj
Hawliczek, Mister
Hawliczek, Mister
Wiesław Cichy
Rotmistrz
Rotmistrz
Monika Dryl
Ciotka, Baronowa
Ciotka, Baronowa
Piotr Grabowski
Ojciec, Spowiednik
Ojciec, Spowiednik
Hubert Łapacz
Eryk (AT)
Eryk (AT)
fot. Tomasz Ostrowski
